عوامل بیولوژیک تغییریافته ژنتیکی و خطرات و پیامدهای سوء آنها

در دهه 1970 با ابداع و به کارگیری مجموعه ای از فن آوری ها تحت عناوین dna نوترکیب و مهندسی ژنتیک، انقلابی جدید در عرصه بیولوژی ایجاد گردید. سپس توسعه فن آوری ردیف یابی سریع dna دنبال شد. این فن آوری ها کاربری های دوگانه پیدا کرده اند. از یک طرف در ابعاد مختلف تولید انواع فرآورده های بیولوژیک (محصولات غذایی و دارویی، واکسن ها، واکنش گرها و غیره) حایز اهمیت می باشند. لیکن از جانب دیگر نگرانی هایی نیز در مورد ایجاد عوامل بیولوژیک جدید و نوظهور و ارگانیسم های ترانس ژن شده، به وجود آورده اند. انواع بالقوه ای از عوامل جدید بیولوژیک از طریق مهندسی ژنتیک ایجاد شده است. ایجاد میکروارگانیسم هایی که در طبیعت هرگز وجود نداشته اند، تبدیل میکروارگانیسم های غیربیماری زا به بیماری زا، ایجاد میکروارگانیسم هایی با قدرت بیماری زایی بالا، به وجود آوردن میکروارگانیسم های مقاوم به آنتی بیوتیک ها, داروها و همچنین مقاوم به عمل واکسن ها، ایجاد میکروارگانیسم های تغییر یافته ایمونولوژیک که نتوان آنها را به طریق روش های استاندارد تشخیص و تعیین هویت نمود، تهیه میکروارگانیسم های با ساختار آنتی ژنیک تغییر یافته، به وجود آوردن میکروارگانیسم هایی که دوام و پایداری مناسبی را در شرایط محیطی داشته باشند و سرانجام ایجاد میکروارگانیسم هایی که گروه های خاصی را هدف خود قرار دهند (سلاح های نژادی)، از مهمترین موارد قابل ذکر هستند.   مهندسی ژنتیک جهت ایجاد ارگانیسم های ترانس ژن شده از انتقال افقی ( horizontal transfer ) ژن بهره می برد. بدین منظور انواعی از ساختارهای ژنی صناعی را برای عبور از سدهای گونه ای طبیعی ( natural species barriers ) موجودات و هجوم به ژنوم آنها استفاده می کنند. این ساختارهای صناعی یا dna ترانس ژن شده نوعاً واجد مواد ژنتیکی مربوط به باکتری ها یا ویروس ها می باشند.   از آنجایی که این عناصر ژنتیکی مانند dna غیر ترانس ژنیک پایداری و دوام را در سلول میزبان ندارند، کل جمعیت بیوسفر را در معرض خطر حمله خود قرار داده اند.